Łukasz Stanisław Morelowski

Łukasz Stanisław Morelowski herbu Prus I (Turzyna, ur. 1750 na Białorusi, zm. 1840 w Lipsku) – konfederat barski.

Rodzina

Urodził się jako drugi syn Adama Jakuba Morelowskiego (ur. 1716) i Zofii Hłuszniewiczówny. Poślubił Mariannę z Międzygórza Zakliczankę (zm. 1832), córkę Franciszka Zakliki. Marianna Morelowska z Zaklików zmarła w Pakoszówce. Została pochowana w Strachocinie. Z małżeństwa urodzili się synowie: Jan Kanty (1797–1871), Antoni Bonawentura (ur. 1799) i Władysław (jezuita, zmarł we wczesnej młodości) oraz córka Józefa, późniejsza żona Nowińskiego, profesora Instytutu Technicznego w Krakowie. Był stryjem Józefa (1777–1845), polskiego jezuity, poety i pedagoga. Wnuk jego, Julian Feliks Morelowski (1850–1916), był doktorem praw oraz prokuratorem w Krakowie. Do jego rodziny należał też Stanisław Antoni Morelowski, podczaszy winnicki i sekretarz królewski.

Lata aktywności

We wczesnej młodości uczestniczył w konfederacji barskiej (1768–1772). W walkach uczestniczył mając 18 lat. Po konfederacji barskiej walczył na kresach, a następnie osiadł w Galicji. Szlachectwo uzyskał w 1791 roku. Ostatnie lata swego życia spędził u przyjaciela Ksawerego Krasickiego. Zmarł mając 90 lat. Pisarz Wincenty Pol poświęcił mu piękne wspomnienia w "Zgodzie Senatorskiej", zawdzięczając Morelowskiemu większą część tradycji ziemi sanockiej.

Bibliografia

"Encyklopedia Powszechna Orgelbranda" (1898–1904, tom 18, s. 263)
Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej", (tom 11, s. 262–265, Morelowscy herbu Prus (I))