Émile Dubonnet
 Zdjęcie z 1909 roku. | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1950 |
| Zawód, zajęcie |
przemysłowiec, lotnik, baloniarz |
| Odznaczenia | |
 
| |
Émile Dubonnet (ur. 18 października 1883 w Paryżu, zm. 4 października 1950 w Montrieux-en-Sologne) – francuski przemysłowiec, baloniarz startujący w latach 1908 –1913.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Mariusa Dubonneta[1] i Florence Dubonnet, brat sportowca i pilota André. Od 1908 roku był dyrektorem generalnym (razem z René Lalou) firmy Dubonnet Anonymous Company. Była ona spadkobiercą założonej przez jego dziadka Josepha Dubonneta w 1846 roku winiarni Dubonnet. W 1899 roku właścicielem firmy został jego ojciec Marius Dubonnet[2].
Od dzieciństwa uprawiał różne dziedziny sportu. Grał w piłkę nożną, jeździł na łyżwach, samochodem, startował w zawodach wioślarskich. Od 1906 roku latał balonem. W 1908 roku w zawodach o Puchar Gordona Bennetta w Berlinie zajął 4 miejsce. Startował również w kolejnej edycjach w 1909, 1911 roku i 1913 roku[3]. Podczas zawodów w Stuttgarcie w 1912 roku pełnił funkcję komisarza ze strony francuskiej[4].
W 1909 roku zamówił samolot u francuskiego konstruktora Alphonsa Telliera. 19 marca otrzymał licencję, a 3 kwietnia wygrał konkurs czasopisma „Nature" dla pierwszego lotnika, który przeleci 100 km w linii prostej[5][6]. 6 stycznia 1912 roku na balonie Condor III o pojemności 2200 m³ zbudowanym specjalnie z okazji zawodów o Puchar Gordona Bennetta przez inżyniera lotnictwa Emile'a Cartona odbył lot z Lamotte-Beuvron w okolice Sokolowska w guberni kijowskiej długości 2000 km. Celem lotu było pobicie rekordu świata należącego do Henry de La Vaulx, który ten ustanowił w dniach 9-11 października 1900 roku po locie na odległość 1925 km i wylądowaniu niedaleko Kijowa. Dubonnett wraz z towarzyszącym mu Dupontem musieli lądować po tym jak weszli w obszar burzy śnieżnej[7]. Podczas I wojny światowej służył w wojskach balonowych pełniąc funkcję obserwatora i dowódcy 46. kompanii balonowej[8][9].
Był członkiem Aéro-Club de France. W 1912 roku otrzymał Grande Medialle de Aéro-Club de France[10][11].
W 1911 roku ożenił się z Yvonne Orosdi[1]. Zmarł podczas polowania w Sologne 4 października 1950 roku na zawał serca[5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1913 Kawaler Legii Honorowej[12]
- 1931 Oficer Legii Honorowej[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b REVEE MENSUELLE, „Union vélocipédique de France : bulletin officiel”, Gallica, marzec 1911 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ L'ÉTUDE DU CONSOMMATEUR, „La Publicité : journal technique des annonceurs”, Gallica, styczeń 1933, s. 368 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ Un raid aérien de ÎOO kilomètres en aéroplant, „Le Temps”, Gallica, 5 kwietnia 1910, s. 2-3 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ Commisaire de l'Aero-Club a la Coupe Gordon-Bennett des ballons 1912, „L'Aérophile”, Gallica, 15 sierpnia 1912 [dostęp 2020-04-13] (fr.).
- ↑ a b Emile Dubonnet, „Les Ailes : journal hebdomadaire de la locomotion aérienne”, Gallica, 14 października 1950 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ Un vol de Dubonnet, „L'Indépendant des Basses-Pyrénées”, Gallica, 5 kwietnia 1910 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ 2.000 kilomètres en Ballon. ÉMILE DUBONNET BAT LE RECORD DU MONDE, „L'Aérophile”, Gallica, 15 stycznia 1912, s. 46 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
- ↑ Les cent premiers brevets [online], aviatechno.net [dostęp 2020-07-18].
- ↑ André Dubonnet [online], www.as14-18.net [dostęp 2020-07-18].
- ↑ Aviation, „Navigazette”, Gallica, 23 stycznia 1913 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ GRANDES MÉDAILLES DÉCERNÉES PAR L’AÉRO-CLUB DE FRANCE [online] [dostęp 2020-12-01].
- ↑ Echos & Nouvelles, „Bulletin officiel de l'Union vélocipédique de France”, Gallica, luty 1913 [dostęp 2020-12-01] (fr.).
- ↑ LÉGION D'HONNEUR, „La Croix”, Gallica, 9 września 1931 [dostęp 2020-12-02] (fr.).