Świadczenia emerytalno-rentowe w drodze wyjątku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Świadczenia emerytalno-rentowe w drodze wyjątku – pojęcie, pod którymi może się kryć świadczenie emerytalne albo rentowe przyznane przez:

  • Prezesa ZUS, albo
  • Prezesa KRUS – w przypadku rolniczego świadczenia emerytalnego albo rentowego,

wyłącznie ubezpieczonemu lub członkom rodziny ubezpieczonego, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury albo renty; nie mogą – ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek – podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym; nie mają niezbędnych środków utrzymania[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251)
  2. Ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. (Dz.U. z 2024 r. poz. 90)