AGM-183 ARRW

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
AGM-183 Air-Launched Rapid Response Weapon
Ilustracja
AGM-183 ARRW podwieszony na belce pod skrzydłem bombowca Boeing B-52 Stratofortress
Państwo

Stany Zjednoczone

Producent

Lockheed Martin

Rodzaj

hipersoniczny pocisk powietrze-ziemia dalekiego zasięgu

Długość

6,71 m

Masa

3000 kg

Prędkość

6,5-8 Ma

AGM-183 ARRW (Air-Launched Rapid Response Weapon) – amerykański, hipersoniczny pocisk szybujący dalekiego zasięgu, typu powietrze - ziemia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace nad nowy typem pocisku rozpoczęły się w firmie Lockheed Martin w sierpniu 2018 roku od podpisania kontraktu na projekt nowego typu uzbrojenia, przeznaczonego dla United States Air Force. Prace posuwały się szybko i już 2 grudnia 2019 roku, koncern zawarł kolejną umowę, w ramach której zobowiązał się do przeglądu projektu, wykonanie prób gotowego pocisku i osiągnięcie gotowości do uruchomienia produkcji seryjnej. 12 czerwca 2019 roku, odbył się pierwszy lot samolotu z makietą pocisku[1]. Szybkość z jaką firma osiąga kolejne etapy projektu sugeruje, iż całość jest kontynuacja dużo wcześniej zapoczątkowanych prac. Lockheed Martin brał udział w pracach nad stworzeniem szybującej z prędkością hipersoniczną głowicy projektu Hypersonic Technology Vehicle 2. Pocisk ma umożliwić precyzyjne rażenie nieruchomych, wysokowartościowych celów z dalekiej odległości, w warunkach wielowarstwowej obrony atakowanych obiektów (tzw. system antydostępowy - eng. access denial/area denial - A2/AD). Źródłem sukcesu ma być bardzo duża, hipersoniczna prędkość pocisku, rzędu 6,5-8 Ma, drastycznie redukująca czas reakcji systemów obronnych na atak. Maksymalna prędkość z jaką pocisk będzie się mógł poruszać, ma być rzędu Ma20[1]. Za produkcję silnika rakietowego odpowiada firma Aerojet Rocketdyne. Silnik na paliwo stałe ma służyć rozpędzeniu pocisku do prędkości marszowej oraz osiągnięciu wysokości przelotowej. Po wyczerpaniu się paliwa i oddzieleniu się członu z silnikiem i paliwem, do celu w locie szybowcowym podąża sama głowica. Gabaryty pocisku mają umożliwić przenoszenie AGM-183 ARRW przez bombowce Boeing B-52 Stratofortress (co najmniej cztery pociski na węzłach podskrzydłowych a wraz z wprowadzeniem nowej belki do podwieszania uzbrojenia Hercules, zwiększenie liczby przenoszonych pocisków do sześciu). Bombowce Rockwell B-1B Lancer, również, po modernizacji na zewnętrznych węzłach uzbrojenia oraz F-15EX. W lutym 2021 roku upubliczniono zdjęcie modelu samolotu F-15EX z podwieszonym pod kadłubem pojedynczym pociskiem AGM-183 ARRW. W kwietniu 2021 roku doszło do nieudanej próby nowej konstrukcji. W wyniku awarii nie doszło do oddzielenia się rakiety od pylonu, na którym była podwieszona pod skrzydłem B-52[2].

14 maja 2022 roku z pokładu B-52 przeprowadzono całkowicie udany test pocisku w locie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Lockheed Martin z kontraktem na ARRW, „Lotnictwo”, nr 1 (2020), s. 9, ISSN 1732-5323
  2. Michał Gajzler, Nowe uzbrojenie lotnicze made in USA, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 7 (2021), s. 62-68, ISSN 1230-1655
  3. A new Air Force weapon just successfully reached Mach 5. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).