Actio confessoria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Actio confessoria – powództwo konfesoryjne, w prawie rzymskim skarga służąca ochronie służebności (servitutes). W prawie przedjustyniańskim określana była jako vindicatio servitutis. Od kodyfikacji justyniańskiej stała się jedynym sposobem ochrony wszystkich służebności (osobistych i gruntowych).

Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]

Powództwo miało charakter rzeczowy. Przysługiwało osobie uprawnionej do korzystania z rzeczy obciążonej służebnością. Pozwanym mogła być osoba zaprzeczająca istnieniu służebności lub uniemożliwiająca jej wykonywanie.

Służebności na gruntach prowincjonalnych chroniono odpowiednimi actiones utiles.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Actio_confessoria&oldid=63971343”