Aerator (urządzenie ogrodnicze)
Aerator – urządzenie służące do aeracji trawników, którego elementami roboczymi są ostro zakończone rurki lub zęby, osadzone na obracającym się wale, wycinające w glebie otwory o średnicy 15–18 mm w warstwie nośnej do głębokości 8–10 cm[1][2].
Zabieg ten przyspiesza regenerację trawnika po zimie, stosuje się go w celu rozluźnienia i napowietrzenia gleby. Może być powtarzany wielokrotnie w ciągu sezonu. W porównaniu do wertykulacji zabieg jest delikatniejszy – darń jest jedynie nakłuwana, a nie nacinana, ponadto ma znacznie większą penetrację w głąb gleby[3].
Rodzaje[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na rodzaj napędu lub jego brak aeratory dzielimy na[4]:
- aeratory bez napędu – w formie nakładek zakładanych na buty z nabitymi kilkucentymetrowymi gwoździami lub na walec w postaci obręczy z kolcami
- aeratory elektryczne lub akumulatorowe – nadają się do mniejszych powierzchni (do ok. 600 metrów kwadratowych) ze względu na swoją moc
- aeratory spalinowe – mogą być stosowane na areałach od kilkuset metrów kwadratowych do kilku arów
Dostępne są również urządzenia 2 w 1 (tzw. system Combi – dwa wałki) łączące funkcję wertykulatora i aeratora w jednym urządzeniu (np. Flora, Alko, NAC)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Popularna encyklopedia powszechna, Tom 12. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2001. ISBN 83-85719-53-9.
- ↑ Katarzyna Jodłowska. Bez tlenu ani rusz. „Ogrody - Trawnik piękny i zadbany”, s. 56, 2006. Warszawa: Agora. ISSN 1507-4161.
- ↑ Wertykulacja i aeracja trawnika. poradnikogrodniczy.pl. [dostęp 2013-07-08].
- ↑ Jak kupować aerator/wertykulator?. [dostęp 2013-07-08].
- ↑ Michał Ciemniak: Odnawianie trawnika poprzez aerację i wertykulację. 2012-04-12. [dostęp 2013-07-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Rutkowska: Trawniki. PWRIL Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1996.