Antrakologia
Antrakologia – to dyscyplina archeobotaniki, zajmuje się analizą roślin drzewiastych i sposobów ich użytkowania przez człowieka, na podstawie szczątków roślinnych ze stanowisk archeologicznych.
Analizie poddawane są elementy drewna np. węgiel drzewny. Wydzieliła się wskutek badań węgli drzewnych z wykopalisk archeologicznych w XIX w. Rozwój nastąpił w latach 30.–40. XX w. wskutek opracowania nowych technik obserwacji mikroskopowych A.C. Westerna[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hanna Kowalewska-Marszalek. Recenzja - Lucie Chabal, FORÊTS ET SOCIÉTÉS EN LANGUEDOC (NÉOLITHIQUE FINAL, ANTIQUITÉ TARDIVE). L'ANTHRACOLOGIE, MÉTHODE ET PALÉOÉCOLOGIE, „Documents d'archéologie française", nr 63, Paris 1997, ss. 143, 50 rycin w tekście, 2 aneksy. „Archeologia Polski”. 45 (1-2), s. 127-130, 2000.