Błona czworokątna
Błona czworokątna (łac. membrana quadrangularis) – w anatomii człowieka górna część błony włóknisto-sprężystej krtani, wyściełającej wewnętrzne powierzchnie chrząstek krtani, odpowiadającej głębokiej warstwie blaszki właściwej błony śluzowej[1][2][3]. Jest słabsza i mniej sprężysta niż stożek sprężysty, stanowiący część dolną[1][3][2].
Błona czworokątna przyczepia się po obu stronach do bocznych brzegów chrząstki nagłośniowej, powierzchni tylnej kąta chrząstki tarczowatej i na brzegach przyśrodkowych chrząstek nalewkowatych. Może przyczepiać się też do chrząstek różkowatych. Wolny brzeg górny błony czworokątnej, rozciągający się pomiędzy chrząstką nalewkowatą i różkowatą a szczytem chrząstki nagłośniowej, stanowi podłoże fałdu nalewkowo-nagłośniowego. Również wolny brzeg dolny, pogrubiały, stanowi więzadło przedsionkowe, będące podłożem fałdu przedsionkowego[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 354–358, ISBN 978-83-200-4501-7.
- ↑ a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 226–227, ISBN 978-83-66548-16-9.
- ↑ a b Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 127, ISBN 83-200-1923-0.
