Bark (fortyfikacja)
Bark – w dawnej fortyfikacji bok dzieła obronnego. W przypadku fortów łączy czoło z szyją, przeważnie zaopatrzony w stanowiska do prowadzenia ognia flankującego międzypole, np. bark bastionu czy bark lunety[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Henryk Bochenek 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach, wyd. 1989, s. 17
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bark. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 51.