Beneficjum
Beneficjum (łac. beneficium – dobrodziejstwo) – dożywotnie prawo czerpania dochodów związanych z piastowaniem określonego urzędu istniejące od około X wieku w stosunkach kościelnych. W terminologii świeckiej także nadanie gruntu wasalowi przez seniora, czasowe albo dożywotnie, jako honorowe wynagrodzenie albo w zamian za służbę wasalną, później dziedziczne[1].
Nazwa ta oznacza także sprawowany urząd i dochody z nim związane.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.32.
