Bob Lazier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bob Lazier
ilustracja
Imię i nazwisko

Robert Lazier

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1938
Minneapolis

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 2020
Denver

Sukcesy

1976: Amerykańska Formuła Super Vee Robert Bosch/Valvoline Championship (wicemistrz)
1977: Amerykańska Formuła Super Vee Robert Bosch/Valvoline Championship (mistrz)

Robert „Bob” Lazier (ur. 22 grudnia 1938 w Minneapolis, zm. 18 kwietnia 2020 w Denver[1]) – amerykański kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lazier rozpoczął karierę w międzynarodowych wyścigach samochodowych w 1972 roku od startów w Amerykańskiej Formule Super Vee Robert Bosch/Valvoline Championship, gdzie dwukrotnie stawał na podium, w tym raz na jego najwyższym stopniu. Z dorobkiem 55 punktów został sklasyfikowany na piątej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. Pięć lata później został mistrzem tej serii. W późniejszym okresie Amerykanin pojawiał się także w stawce Formula B SCCA Continental, L&M F5000 Championship, Canadian-American Challenge Cup, CASC Player's Challenge Series, CASC Player's Challenge Series, World Challenge for Endurance Drivers, CART Indy Car World Series, Indianapolis 500, IMSA Camel GTO, USAC Gold Crown Championship, IMSA GTU Championship oraz American IndyCar Series.

W CART Indy Car World Series Lazier startował w latach 1981, 1984. Najlepszy wynik Amerykanin osiągnął w 1981 roku, kiedy uzbierane 92 punkty dały mu dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i tytuł debiutanta roku.

Zmarł w Denver 18 kwietnia 2020 roku na skutek COVID-19 w okresie światowej pandemii tej choroby[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Robin Miller, Former CART Rookie of the Year Bob Lazier dies at 81 [online], 18 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]