Chiton
Chiton (gr. χιτών) – koszula lniana lub wełniana z krótkimi rękawami noszona w starożytnej Grecji, pochodzenia fenickiego.
Chiton składał się z dwóch prostokątnych kawałków materiału zszytych dłuższymi bokami do wysokości ramion, na ramionach spinany fibulami lub guzikami. Chiton zakładany był bezpośrednio na ciało; mógł być luźny bądź z paskiem w talii, długi (do kostek; zwany chitonem jońskim) lub krótki (do połowy ud; zwany doryckim). Chitony jońskie – z cienkiej tkaniny lnianej, bogato fałdowane – od połowy VI w. p.n.e. zaczęły nosić też kobiety, które – od końca IV w. p.n.e. – zaczęły przewiązywać je pod piersiami.
Chiton dorycki był zasadniczym ubiorem męskim, wojownicy nosili go pod pancerzem przeciwko otarciom ciała, ale kapłani i dostojnicy chętnie występowali w chitonach jońskich (chitón poderes), niekiedy nawet z trenami.
Prostszą i uboższą wersją chitonu był exomís; nosili go ci, którzy pracowali fizycznie. Była to bardzo lekka i luźna szata, spięta zazwyczaj jedynie na lewym ramieniu dla swobody ruchów.
Bibliografia
- Francesco Adorno, Luigi Beschi, Henri van Effenterre, Giovanni Ferrara, Siegfried Lauffer: W dawnych Atenach. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971.