Choroba Baastrupa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Choroba Baastrupa
Klasyfikacje
ICD-10

M48.2

Choroba Baastrupa w tomografii komputerowej kręgosłupa lędźwiowego

Choroba Baastrupa (łac. morbus Bastrupi, ang. Baastrup's disease) – szczególna postać choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego. Spowodowana jest nadmierną ruchomością kręgosłupa lub za długimi wyrostkami kolczystymi kręgów; w obu sytuacjach ocieranie się wyrostków kolczystych o siebie powoduje dolegliwości bólowe[1]. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa: charakterystyczny jest objaw tzw. "całujących się" wyrostków kolczystych ("kissing spines")[2].

Opisał ją w 1933 roku duński radiolog Christian Ingerslev Baastrup (1855–1950).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tadeusz Szymon Gaździk, Tomasz Bielecki: Ortopedia i traumatologia. [T.] 2. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 477. ISBN 978-83-200-3896-5 (t. 2).
  2. J.W.F. Beks, Kissing spines: Fact or Fancy?, „Acta Neurochirurgica”, 100 (3-4), 1989, s. 134–135, DOI10.1007/BF01403600, ISSN 0001-6268 (ang.).