Czynnościowa pojemność zalegająca

Podstawowe objętości i pojemności płuc.

Legenda

TLC – całkowita pojemność płuc
VC – pojemność życiowa
RV – objętość zalegająca
IC – pojemność wdechowa
FRC – czynnościowa pojemność zalegająca
IRV – objętość zapasowa wdechowa
TV – objętość oddechowa
ERV – objętość zapasowa wydechowa

Czynnościowa pojemność zalegająca (ang. functional residual capacity, FRC) – ilość gazu oddechowego, która pozostaje w drogach oddechowych po zakończeniu spokojnego wydechu. Jest sumą zapasowej objętości wydechowej (ERV) i objętości zalegającej (RV).

Czynnościowej pojemności zalegającej nie da się zmierzyć podczas zwykłego badania spirometrycznego. W tym celu stosuje się układ zamkniętego spirometru z wykorzystaniem niewchłanialnego gazu wskaźnikowego, zazwyczaj helu. Pacjent oddycha przez kilka minut mieszanką helową, a analizator mierzy stężenie helu w kabinie. Znając początkowe i końcowe stężenia He oraz jego objętość, można obliczyć ze wzoru czynnościową pojemność zalegającą (przy założeniu, że pacjent zaczyna badanie od zwykłego wydechu).

$FRC={\frac {V_{s}\cdot (He_{p}-He_{k})}{He_{k}}},$

gdzie:

$FRC$ – czynnościowa pojemność zalegająca,

$V_{s}$ – objętość mieszanki helowej w spirometrze,

$He_{p}$ – stężenie helu na początku badania,

$He_{k}$ – stężenie helu na końcu badania.

FRC można także określić w bodypletyzmografii. Po zakończeniu spokojnego wydechu poleca się pacjentowi wykonanie forsownego wydechu przy zamkniętym ustniku. Powoduje to spadek objętości płuc i w efekcie spadek ciśnienia w całej kabinie. Na tej podstawie, przy użyciu prawa Boyle’a-Mariotte’a, można obliczyć wartość FRC.

$FRC={\frac {P_{2}\cdot V_{r}}{P_{1}-P_{2}}},$

gdzie:

$FRC$ – czynnościowa pojemność zalegająca,

$P_{1}$ – ciśnienie w jamie ustnej na początku badania,

$P_{2}$ – ciśnienie w jamie ustnej na końcu badania,

$V_{r}$ – zmniejszenie objętości płuc.

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.