Discomycetes
Discomycetes Sacc. – takson grzybów utworzony przez Pier Andrea Saccardo w 1889 roku[1]. Zaliczano do niego grzyby z typu workowców (Ascomycota) o owocnikach kubkowatych, miseczkowatych, smardzowatych. Należały do niej grzyby obecnie zaliczane m.in. do rodzin: Cyttarieae, Helvelleae, Pezizeae, Ascoboleae, Dermateae, Bulgarieae, Sticteae, Phacidieae, Patelliarieae, Cordieriteae, Gymnoasceae[2]. Był to sztuczny takson, grupujący grzyby według wybranych cech budowy, a nie uwzględniający ich pokrewieństwa. Obecnie jest to już takson nieaktualny[3].
Wspólną cechą grzybów z grupy Discomycetes było wytwarzanie worków (ascus) na powierzchni owocników. U większości gatunków w jednym worku powstaje osiem zarodników płciowych (askospor)[3]. We współczesnych klasyfikacjach grzyby dawniej zaliczone do Discomycetes znajdują się w Pezizomycetes, Lecanoromycetes, Leotiomycetes i Sordariomycetes[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-04-16] (ang.).
- ↑ Discomycetes [online], Syll. fung. (Abellini) 8: [3] (1889) [dostęp 2020-04-16] (ang.).
- ↑ a b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie: Warszawa, PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0