Dzika karta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 95.40.251.78 (dyskusja) o 23:04, 12 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Dzika karta (ang. wildcard), termin oznaczający dopuszczenie do zawodów, zwykle rangi mistrzowskiej, drużyny lub zawodnika niespełniającego formalnych warunków uczestnictwa. Prawo to przysługuje zazwyczaj organizatorom rozgrywek.

Dziką kartę przyznaje się zwykle za osiągnięcia w zawodach seniorskich niższych rangą lub juniorskich, dawne zasługi, ale także po dokonaniu wpłaty pieniężnej. Wpłata lub kaucja finansowa jest wymagana niemal zawsze przy dopuszczaniu do rozgrywek ligowych w grach zespołowych (koszykówka, siatkówka).

Dzika karta jest powszechnie stosowana w zawodach tenisowych, golfowych, snookerowych, żużlowych, w siatkówce czy jeździectwie.

Zobacz też