Dziurawa Baszta
Dziurawa Baszta (ok. 1760 m) – północno-zachodnie zakończenie ścian Twardej Galerii w polskich Tatrach Zachodnich. Takiej nazwy używa Władysław Cywiński w 3. tomie przewodnika Tatry[1]. Wielka encyklopedia tatrzańska używa nazwy Dziurawe Baszty (w liczbie mnogiej)[2].
Dziurawa Baszta wznosi się nad Wantulami, ale nie bezpośrednio, gdyż pomiędzy jej podnóżem a Wantulami znajduje się jeszcze strome zbocze Dziurawego. Północno-wschodnia ściana Dziurawej Baszty wznosi się nad Dziurawem około 170 m, zaś nad dnem Wantul około 390 m. W północnym kierunku od Dziurawej Baszty odbiega grzęda oddzielająca Dziurawe od Małej Świstówki[1].
Oglądana z góry (z Twardego Grzbietu) Dziurawa Baszta to tylko kawałek łąki, niczym nie wyróżniający się od sąsiednich obszarów Twardego Upłazu. Natomiast oglądana z dołu (z Dziurawego), wygląda jak trapezowata turnia o pionowych niemal ścianach. Z lewej strony oddzielona jest od Harnasiowych Czub wybitnym Dwoistym Kominem (jego prawą odnogą), z prawej natomiast również wybitnym filarem. Do Małej Świstówki opada znacznie łagodniej trawiastymi (głównie) urwiskami i można stąd dość łatwo (trudności I stopnia) wejść na Dziurawą Basztę częściowo trawiastą, a częściowo skalistą depresją. Cała ściana przecięta jest w środkowej części dużym kominem (bez nazwy). Najbardziej stroma jest lewa część ściany, pomiędzy tym kominem a Dwoistym Kominem. Znajduje się tutaj lita i niemal pionowa płyta o wysokości około 110 m. W środkowej części ściany, na prawo od komina, znajduje się natomiast most skalny. Jedyna droga wspinaczkowa w północno-wschodniej ścianie Dziurawej Baszty prowadzi po prawej stronie przecinającego ją komina. Po raz pierwszy przeszli nią w zimie Andrzej Kurowski i Stefan Stefański 13 grudnia 1993. Przejścia letniego brak[1]. Obecnie jednak są to zamknięte dla taterników obszary ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego (obszar ochrony ścisłej Wantule Wyżnia Mała Łąka)[3]. Dyrekcja parku zezwala na dostęp w ten rejon tylko grotołazom i to z licznymi ograniczeniami[1].
W prawej dolnej części ściany Dziurawej Baszty znajduje się otwór jaskini Dziura nad Studnią. Jej nazwa nawiązuje do jaskini Studnia w Dziurawem, znajdującej się kilkadziesiąt metrów poniżej podnóża Dziurawej Baszty[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.