Elita Polskich Jeźdźców Automobilowych
Elita Polskich Jeźdźców Automobilowych – grupa najlepszych polskich kierowców wybierana od 1930 roku na podstawie regulaminu przez Międzyklubową Komisję Automobilową wśród członków Automobilklubu Polski.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysł utworzenia Elity Polskich Jeźdźców Automobilowych wyszedł od Komisji Sportowej Automobilklubu Polski jeszcze w 1928 roku[1]. Prace nad zasadami przyznawania tego odznaczenia (statutem) trwały do 1930 roku. Po raz pierwszy wybory do Elity odbyły się na posiedzeniu Międzyklubowej Komisji Automobilowej 15 marca 1930 roku[1]. Pierwszym członkiem Elity wybrano prezesa A.P. Karola Raczyńskiego, który uczestniczył w wielu imprezach zagranicznych jeszcze przed 1905 rokiem[1].
Następnie przyjęto: Janusza Regulskiego, Henryka Liefeldta - pierwszego Mistrza Polski, Jana Rippera - Mistrza Polski w 1929 roku, Pawła Bitschana, Adama Potockiego, Stanisława Szwarcsztajna. Ósmym członkiem Elity został Maurycy Stanisław Potocki, który został przyjęty na posiedzeniu Komisji w dniu 11 stycznia 1931 roku[1]. 6 grudnia 1931 roku przyjęto dwóch kolejnych członków: Jerzego Widawskiego i Wilhelma Rippera[2]. Ostatnim 11 członkiem Elity 3 kwietnia 1938 roku został Witold Rychter[3].
Zasady przyznawania[edytuj | edytuj kod]
O przyjęciu decydowały sukcesy sportowe[1]:
- zajęcie jednego z pięciu pierwszych miejsc w 5 zawodach krajowych
- zdobycie najwyższego odznaczenia (złotej plakiety) podczas Międzynarodowego Rajdu Automobilowego Polski
- Zajęcie jednego z pierwszych miejsc w zawodach międzynarodowych
- wykazanie się (zarejestrowanym urzędowo) przebyciem jakiegoś dystansu z szybkością 100 km/h
- posiadanie licencji sportowej któregoś automobilklubu
W 1938 roku zmieniono część zasad[4]:
- sześciokrotne zajęcie jednego z pierwszych miejsc w ogólnej klasyfikacji w oficjalnych, otwartych, polskich zawodach samochodowych w poszczególnych klasach: a) pierwszego miejsca przy 4 sklasyfikowanych kierowcach, b) pierwszego lub drugiego miejsca przy 6 sklasyfikowanych kierowcach, c) 1,2 lub 3 miejsca przy 8 sklasyfikowanych kierowcach
- wyróżnienie się w zawodach międzynarodowych poprzez zajęcie miejsca na liście klasyfikacyjnej za udział w rajdach w Polsce lub za granicą
- uzyskanie szybkości 110 km/h potwierdzonej przez Komisję Sportową A.P.
Honorowa odznaka[edytuj | edytuj kod]
Członkowie Elity mieli prawo do umieszczenia na wozie znaczka w formie złotej kierownicy z emaliowanym biało-czerwonym napisem[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Elita Polskich Jeźdźców Automobilowych "Auto" organ Automobilklubu Polski Warszawa i klubów afiliowanych. Miesięcznik. 1931 nr 2 s. 8
- ↑ Plany automobilistów na rok 1932-gi Przegląd Sportowy 1931 nr 99 s. 3
- ↑ Witold Rychter- 11-ty Przegląd Sportowy 1938 nr 30 z 14 kwietnia s. 3
- ↑ O Elicie Polskich Jeźdźców Automobilowych Auto. organ Automobilklubu Polski oraz klubów Afiliowanych 1938 nr 5 maj s. 279
- ↑ Zjazd automobilistów odbędzie się w Warszawie.. Przegląd Sportowy 1931 nr 3 z 10 stycznia s.3