Emisja egzoelektronów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Emisja egzoelektronów – zjawisko emisji niskoenergetycznych elektronów (egzoelektronów, średnio poniżej 1 eV) z warstw powierzchniowych materiałów, pojawiająca się tylko w przypadku wcześniejszego oddziaływania mechanicznego (odkształcenie mechaniczne, deformacja), termicznego (zestalenie się metalu; podgrzanie) lub optycznego (czego optycznym odpowiednikiem jest fosforescencja), czy też chemicznego (utlenienie). Oddziaływanie takie wprowadza ciało w stan nierównowagi, a emisja egzoelektronów towarzyszy powrotowi do stanu równowagi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).
  • L. Oster, V. Yaskolko, J. Haddad. Classification of Exoelectron Emission Mechanisms. „Physica Status Solidi (a)”. 174 (2), s. 431, 1999. Bibcode1999PSSAR.174..431O. 
  • A. B. Gerasimov, G. M. Dolidze, L. A. Mizandari, A. A. Tsertsvadze. On the physical mechanism of exoelectron emission. „Physica Status Solidi (a)”. 35 (2), s. K131, 1976. DOI: 10.1002/pssa.2210350256. Bibcode1976PSSAR..35..131G.