Fala Scholtego
Fala Scholtego – akustyczna fala powierzchniowa wytwarzana na powierzchni rozdziału pomiędzy cieczą a ciałem sprężystym (np. pomiędzy wodą a piaskiem) za pomocą wymuszenia dynamicznego[1][2].
Maksymalna amplituda fali obserwowana jest na styku dwóch faz i maleje wykładniczo wraz z odległością od powierzchni rozdziału zarówno w cieczy, jak i w ciele stałym[3]. Nazwa pochodzi od nazwiska Johana Gerarda Scholtego, który odkrył je w 1947[4]. Fale Scholtego pdobne są do fali Stoneleya propagujących się na powierzchni rozdziału dwóch ciał sprężystych i fali Rayleigha propagujących się na powierzchni ciała sprężystego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jinying Zhu, John S. Popovics, Frank Schubert. Leaky Rayleigh and Scholte waves at the fluid–solid interface subjected to transient point loading. „J. Acoust. Soc. Am.”. 116 (2101), 2004. DOI: 10.1121/1.1791718.
- ↑ http://downloads.hindawi.com/journals/jam/2012/313207.pdf Rayleigh’s, Stoneley’s, and Scholte’s Interface Waves in Elastic Models Using a Boundary Element Method, Esteban Flores-Mendez, Manuel Carbajal-Romero, Norberto Flores-Guzmán,Ricardo Sánchez-Martínez, Alejandro Rodríguez-Castellanos.
- ↑ Adnan H. Nayfeh: Wave Propagation in Layered Anisotropic Media with Applications to Composites. Elsevier, 1995, s. 99. ISBN 0-444-89018-1.
- ↑ J.G. Scholte. The range and existence of Rayleigh and Stoneley waves. „Geophysical Journal International”. 5, s. 120–126, 1947. DOI: 10.1111/j.1365-246X.1947.tb00347.x.