Falowanie rozmowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Falowanie rozmowytechnika pracy z podopiecznym polegająca na zmianie dynamiki rozmowy, płynne przechodzenie od elementów uspokajających, co do których odpowiedź i zdanie rozmówcy jest ugruntowane (nie wymaga refleksji), do aspektów, które wymagają od niej wysiłku umysłowego, przemyślenia. Stanowią trudność i wyzwanie. Technika ma na celu pobudzanie aktywności klienta oraz twórczego angażowania się w przezwyciężanie swoich trudności[1].

Rozmowa przebiegać powinna w następujących etapach:

  • przybliżanie się do klienta – poruszanie tematów niekontrowersyjnych, luźna rozmowa poparta zrozumieniem i empatią oraz dobrym humorem,
  • interwencja – poruszenie kontrowersyjnego tematu, "przeszkadzanie w trwaniu w dotychczasowych przekonaniach", celowe wytrącanie z utartego myślenia i kierowanie ku nowym perspektywom,
  • uspokajanie – zwrot ku tematom bezpiecznym, pewnym i nie wywołujących emocji, przejście ponownie do pierwszego etapu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I. Krasiejko, Metodyka działania asystenta rodziny, wyd. Śląsk, Katowice 2010, s.126.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • I. Krasiejko, Metodyka działania asystenta rodziny, wyd. Śląsk, Katowice 2010.