Flażolet wyciskany
Przykład riffu z zastosowaniem flażoletów wyciskanych – piskliwe dźwięki, wtrącone między przesterowany akompaniament (zagrany staccato z tłumieniem) oraz solo
Flażolet wyciskany (ang. pinch harmonics) – technika gry na gitarze elektrycznej pozwalająca uzyskać piskliwy, przenikliwy ozdobnik[1][2]. Stosowana w riffach i solówkach[3], w muzyce heavymetalowej i hardrockowej[1][4].
Wykonanie ozdobnika wymaga ustawienia wysokiego poziomu przesteru na wzmacniaczu gitarowym[1]. Technikę wykonuje się dłonią trzymającą piórko. Należy je trzymać krótko, ledwo wystające poza kontur kciuka. Strunę należy uderzyć ze znacznym akcentem w taki sposób, żeby opuszek kciuka prześlizgnął się po strunie w tym samym momencie, lub ułamek sekundy po piórku[1][5]. Efekt spotęgować można dodając mocne, głębokie vibrato[1][6].
Gitarzystami wykorzystującymi flażolety wyciskane są m.in. Zakk Wylde i Steve Morse[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Wójcik 2018 ↓, "Technika flażolet wyciskany".
- ↑ Zeifert 2016 ↓, "wideo, 0:14".
- ↑ a b Zeifert 2016 ↓, "wideo, 0:37".
- ↑ Zeifert 2016 ↓, "wideo, 0:20".
- ↑ Zeifert 2016 ↓, "wideo, 1:17".
- ↑ Zeifert 2016 ↓, "wideo, 7:44".
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartosz Wójcik, Flażolety z Wójcikiem, [w:] Magazyn gitarzystów i basistów "Top Guitar": [online], International MUSIC Press, 22 maja 2018 [dostęp 2024-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-02] (pol.).
- Szymon Zeifert, Flażolety wyciskane (pinch harmonics) na gitarze [online], Kwadrans dla gitary, 18 sierpnia 2016 [dostęp 2024-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-07] (pol.).