Found footage (technika filmowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Found footage – technika filmowa, w której film stylizowany jest na znalezione amatorskie nagranie, a wydarzenia prezentowane są z perspektywy kamery należącej zwykle do jednego z bohaterów filmu.

Pierwotnie termin found footage używany był w innym kontekście, pojęć tych nie należy ze sobą mylić[1].

Pierwsze filmy found footage powstały już w latach 70., lecz technika ta zyskała większą popularność po sukcesie filmu Blair Witch Project w 1999 roku[2]. Konwencja found footage jest najczęściej spotykana w horrorach (Nadzy i rozszarpani, Blair Witch Project, Paranormal Activity, REC, V/H/S), ale bywa również stosowana w filmach z innych gatunków (Projekt: Monster, Kronika, Projekt X).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. David Bordwell: Return to Paranormalcy. davidbordwell.net, 13 listopada 2012. (ang.).
  2. Chris Eggertsen: From 'Blair Witch' to 'Project Almanac': A history of the found footage genre. Hitflix, 22 lutego 2016. (ang.).