Głownia zimowita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Objawy choroby na liściu zimowita jesiennego

Głownia zimowita (ang. colchicum smut[1]) – grzybowa choroba zimowita jesiennego (Colchicum autumnale). Należy do grupy chorób zwanych głowniami, a wywołuje ją Urocystis colchici[2].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Objawy choroby widoczne są na liściach i ogonkach liściowych zimowita jesiennego jako podłużne plamy, często łączące się ze sobą. W miarę rozwoju choroby nabrzmiewają one i pękają, odsłaniając proszkowate, czarne masy zarodników. Kupki zarodników na liściach i ogonkach liściowych są widoczne jako lekko wzniesione, brodawkowate, wydłużone obszary o różnej wielkości i kształcie, często zlewające się z sobą. Są po obu stronach liścia, początkowo mają barwę ołowiową i znajdują się pod naskórkiem żywiciela. Dojrzewając powiększają się, co powoduje pęknięcie naskórka. Przez pęknięcie to wydostają się zarodniki. Rozprzestrzeniane przez wiatr infekują nowe rośliny. Choroba jest systemowa, obejmująca całą roślinę[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. EPPO Global Database [online] [dostęp 2022-06-26].
  2. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  3. Urocystis colchici [online], Fungi of Great Britain and Ireland [dostęp 2022-06-26].