Gdańska Scena Alternatywna

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bielizna

Gdańska Scena Alternatywna lub Trójmiejska Scena Alternatywna[1] – muzyczna inicjatywa powstała na początku lat 80. XX wieku, zrzeszająca zespoły o poglądach nonkonformistycznych, pochodzące i tworzące na terenie Trójmiasta.

Według Leszka Gnoińskiego do powstania GSA właśnie w Trójmieście przyczynił się bliższy związek mieszkańców z nowymi trendami muzycznymi, dzięki marynarzom, którzy przywozili nowe plyty z Zachodu. Zespoły zaliczane do GSA nie miały jednolitej stylistyki, łączyła ich kontestacja głównego nurtu muzyki[2].

Główną imprezą nurtu GSA był festiwal Nowa Scena, odbywający się w latach 1986-1989[2]. Aktywność GSA zakończyła się na przełomie lat 80. i 90.

Początki tej pomorskiej sceny muzycznej miały miejsce w nieistniejącym już Domu Kultury Suchanino „Burdl” w Gdańsku[3]. Według dziennikarza Michała Hajduka, Gdańska Scena Alternatywna miała oryginalne brzmienie[4].

Zespoły z nurtu GSA wydały dwa albumy kompilacyjne: „Gdynia” (1988; LP) oraz „Fala 2" (1989; MC)[2]. Wiele zespołów reprezentujących GSA nie wydało nigdy płyt, a część z nich dopiero w latach 90. XX wieku, gdy sam nurt przeminął[2].

W 2019 ukazał się album „Gdynia 1988-2018", a w 2020 „Druga Fala”, oba wydane przez Muzeum Miasta Gdyni, na których młode zespoły wykonywały utwory trójmiejskiej sceny lat 80[5].

Zespoły zaliczane do Gdańskiej Sceny Alternatywnej[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Joanna Kurkowska: RELACJA: Jesteśmy legendą. t-mobile-music.pl, 29 grudnia 2010. [dostęp 2015-01-24].
  2. ↑ a b c d Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Poznań: In Rock, 2006, s. 218-219. ISBN 83-60157-14-6.
  3. ↑ Gdański Inkubator Kultury. adamowicz.pl, 4 marca 2010. [dostęp 2015-01-24].
  4. ↑ a b c d e f Michał Hajduk: Współczesna warszawska scena muzyczna. culture.pl, 5 maja 2014. [dostęp 2015-01-24].
  5. ↑ Bartek Koziczyński. Druga Fala. „Teraz Rock”. 6/2021. s. 77. ISSN 1730-394X. 
  6. ↑ a b Przemysław Gulda: Trójmiejska alternatywa: przede wszystkim wariaci (Cały ten burdel). trojmiasto.gazeta.pl, 26 lutego 2011. [dostęp 2015-01-24].
  7. ↑ a b c d e f g h i Roman Sebastyański: Niezależni: Trójmiejska Alternatywna Scena 1980–1989. nasiono.net. [dostęp 2015-01-24].
  8. ↑ Bartosz Dąbrowski: Metropolia jest Okey. meakultura.pl, 15 maja 2014. [dostęp 2015-01-24].
  9. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Poznań: In Rock, 2006, s. 375. ISBN 83-60157-14-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gdańska_Scena_Alternatywna&oldid=72791642”