Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego w Krakowie
państwowa szkoła podstawowa
Ilustracja
Stara część budynku szkoły (proj. Jan Zawiejski, 1913–1915)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Jachowicza 5
31-564 Kraków

Data założenia

1 sierpnia 1892

Patron

Bartosz Głowacki

Liczba uczniów

ok. 500

Dyrektor

mgr Jolanta Urban

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego w Krakowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego w Krakowie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego w Krakowie”
Ziemia50°03′42,894″N 19°58′39,868″E/50,061915 19,977741
Strona internetowa

Szkoła Podstawowa nr 39 im. Bartosza Głowackiego – szkoła podstawowa znajdująca się w dzielnicy Grzegórzki, na krakowskim osiedlu Dąbie przy ulicy Jachowicza 5.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W Austro-Węgrzech[edytuj | edytuj kod]

Decyzję o wybudowaniu jednoklasowej szkoły ludowej na terenie ówczesnej wsi Dąbie podjęto na mocy uchwały Rady Gminnej z dnia 14 maja 1891 roku. Rok później przystąpiono do budowy szkoły.

1 sierpnia 1892 roku Rada szkolna zatrudniła pierwszego nauczyciela, który rozpoczął swoją działalność dydaktyczno-wychowawczą od założenie szkolnego ogrodu. Z uwagi na wzrastającą z roku na rok liczbę dzieci w dniu 18 lutego 1896 roku Rada szkolna we Lwowie przekształciła szkołę na Dąbiu z jedno- na dwuklasową. Rok 1911 był dla szkoły znaczący. Szkoła – nadal dwuklasowa – realizowała program szkoły czteroklasowej typu niższego. W tymże roku szkoła otrzymała numer 39, a jej patronem został Bartosz Głowacki. W 1913 roku rozpoczęto budowę nowego budynku wg projektu architekta Jana Zawiejskiego w stylistyce dworkowej.

Podczas I wojny światowej budynek szkoły zamieniono w szpital, a naukę zawieszono do roku 1915. Zajęcia wznowiono 8 stycznia 1916 r. Stary budynek szkoły przekazano siostrom Służebniczkom z przeznaczeniem na ochronkę (dom dziecka).

Lata międzywojenne[edytuj | edytuj kod]

Z powodu kryzysu gospodarczego i trudności ze zdobyciem opału, zimą 1919 roku trzykrotnie zawieszano naukę w szkole. W 1925 Kuratorium Krakowskiego Okręgu Szkolnego zreorganizowało szkołę dwuklasową i przekształciło ją w siedmioklasową. Gmina miasta Krakowa była zobowiązana do wzniesienia, wyposażenia i utrzymania budynku. Rok później utworzono Komitet Rodzicielski, który wraz z Radą Pedagogiczną zaopatrywał szkołę w przybory i pomoce naukowe, a dzieciom z rodzin najuboższych kupował ubrania oraz opłacał im wyjazdy na kolonie. W trosce o zdrowie dzieci pierwsze badania uzębienia przeprowadzono 1928 roku, zaś dwa lata później uczniowie mieli już zapewnioną stałą opiekę lekarza, dentysty i pielęgniarki. W 1929 roku do szkoły doprowadzono elektryczność, dwa lata później (1931) dobudowano piętro w środkowej części budynku, pozyskując w ten sposób pięć dodatkowych sal lekcyjnych. W 1932 do szkoły doprowadzono kanalizację, kończąc w ten sposób proces adaptacji placówki do nowoczesnej oświaty. Do najbardziej wzruszających momentów w historii szkoły doszło 5 maja 1935 r., kiedy to ksiądz Jan Matyasik poświęcił sztandar szkoły. Niestety, w niewyjaśnionych okolicznościach sztandar w czasie II wojny światowej zaginął.

Sytuacja szkoły w okresie II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

W 1939 r. po wkroczeniu hitlerowców do Krakowa, szkoła nr 39 została zajęta przez okupantów. Nauka prowadzona była wtedy w barakach i ochronce prowadzonej przez zakonnice. W 1941 roku budynek szkoły z powrotem oddano uczniom i nauczycielom.

Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

W roku 1946 w szkole było 12 nauczycieli i 471 uczniów. Powstanie dużego osiedla Dąbie spowodowało gwałtowny wzrost uczniów w szkole. Uczęszczało do niej prawie 900 wychowanków. W 1968 roku przystąpiono do budowy nowego skrzydła. 26 maja 1970 r. do użytku szkolnego oddano 13 nowych sal, salę gimnastyczną oraz gabinety lekarski i dentystyczny. W 1972 r. w szkole urządzono harcówkę. Dnia 28 października 1975 r. szkole wręczono sztandar.

Gdy 13 grudnia 1981 ogłoszono stan wojenny, na kilka tygodni (do 4 stycznia 1982 r.) zawieszono naukę w szkole. W 1992 roku szkoła obchodziła stulecie swego istnienia.

Dnia 1 września 1999 Szkoła Podstawowa nr 39 zmieniła swój profil ze szkoły podstawowej na gimnazjum i przyjęła numer 7 bez zmiany patrona, w 2017 r., w związku z reformą systemu oświaty, zmianę cofnięto[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szkoła Podstawowa nr 39 w Krakowie. sp39krakow.pl. [dostęp 2018-11-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]