Gończy serbski trójkolorowy
 Gończy serbski trójkolorowy | |
| Inne nazwy |
Gończy jugosłowiański trójkolorowy |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
20-25 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1, |
| Wzorce rasy | |
Gończy serbski trójkolorowy – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych.
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa powstała w XIX wieku. Jej przodkami były psy gończe i charty. Pochodzenie gończego serbskiego trójkolorowego jest podobne jak w przypadku pozostałych gończych na Bałkanach. W 1946 zaczęła się dyskusja czy jest to samodzielna rasa czy wariant gończego serbskiego zakończona decyzją o uznaniu osobnej rasy. Na wystawie międzynarodowej w Belgradzie zorganizowanej 7 - 8 czerwca 1950 roku zaprezentowano psy tej rasy, a 25 lipca 1961 roku FCI uznała rasę i opublikowała jej standard.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Pies średniej wielkości, dobrze zbudowany i wytrzymały. W kolorze płomiennie czerwonym, czarnym i białym. Rasę tę charakteryzują grube, opadające uszy, mocne uda i mocne, grube opuszki. Sierść krótka.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Aktywny i posłuszny. Nietresowany może mieć skłonność do długiej pogoni za zwierzyną.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies jest dobrym myśliwym do polowań na dziki i drobną zwierzynę.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Gończy ten występuje w południowych regionach byłej Jugosławii. Nie jest jednak zbyt często spotykany.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006