Gra w pikora

Gra w pikora – dyscyplina sportu towarzyskiego, w której dowolna liczba uczestników gra przeciwko jednej osobie – pasterzowi owiec. Kiedyś była popularną grą na wiejskich podwórkach. Nie ma dokładnej daty narodzin tej gry, ale uznaje się, że pochodzi ona sprzed XX w.

Reguły gry

W pikora gra dowolna liczba osób – jeden pasterz i kilku lub kilkunastu innych uczestników – wilków. Każdy uczestnik jest wyposażony w kij (długość ok. 0,5 m, średnica 1-2 cm). Na początku każdy zza linii (oddalonej od 3 do 7 m od głównego kija). Celem każdego wilka jest zbicie kija wbitego wcześniej w ziemię (najlepiej jest grać na piasku) przez pasterza. Zbicia można dokonać tylko kijem, niedozwolone jest zbicie go częścią ciała. Pasterz zaś pilnuje kija i za pomocą swojego próbuje dotknąć wilka, a następnie musi zbić kij wbity w ziemię. Wtedy osoba dotknięta sama staje się pasterzem. Jeżeli jednak pasterz dotknie wilka, lecz nie zbije kija, nadal pozostaje pasterzem. Zdarza się, że dotknie wilka, a kija zbije inny wilk, wtedy pasterz musi wbić go z powrotem oraz ponownie gonić wilków. Gra trwa, aż wszyscy uczestnicy gry wyrażą chęć jej zakończenia.

Boisko

Boiskiem do gry może być podwórko, pole lub inna twarda, naturalna powierzchnia wolna od przeszkód o dowolnych wymiarach. Jedyną ustaloną wartością jest linia od kija wbitego w ziemię (od 3 do 7 m w zależności od poziomu).

Niektóre zasady gry

• początek – Gracze ustawieni w dowolnej kolejności starają się rzucić swoim kijem prosto w główny kij tak, aby ten się przewrócił.
• błąd wczesnego wybiegnięcia za linię – Gracz (wilk) wybiegnie za linię zanim wszyscy gracze odnajdą swój kij.
• faule – Za faul uznaje się:
  • uderzenie kijem rywala powyżej pasa
  • gdy gracz spowoduje ból u drugiego zawodnika zbyt mocnym uderzeniem.