Graniusz Petron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Granius Petro (zm. 47 p.n.e.) – członek plebejskiej rodziny Graniuszy i stronnik Cezara podczas jego wojny z Pompejuszem. Graniusz Preton został wyznaczony przez niego w 47 p.n.e. na urząd kwestora na rok następny, ale okręt, którym podróżował, został zajęty przez Scypiona Metellusa, stronnika Pompejusza. Cała załoga okrętu została wzięta do niewoli, natomiast gdy Petronowi zaproponowano wolność, ten przebił się mieczem[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Plutarch, Cezar, 16.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Robert Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. T. 1. Nowy Jork: American Philological Association, 1951, s. 296.