Henryk Stabholz
Henryk Stabholz (Stabholc, Sztabholc) (ur. 1 maja 1882, zm. 21 kwietnia 1941) – polski chirurg, dyrektor Szpitala Starozakonnych na Czystem w Warszawie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W roku 1900 ukończył ze złotym medalem Gimnazjum Praskie. W 1907 ukończył medycynę na Imperialnym Uniwersytecie Warszawskim. W 1913 roku specjalizował się w klinikach zagranicznych. Praktykował w Kielcach i w Warszawie. Był jednym z założycieli Towarzystwa Medycyny Społecznej, radca Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, długoletni wiceprezes Stowarzyszenia Lekarzy[1]. Był dyrektorem Szpitala Starozakonnych w Warszawie od 1934 roku do ok. 1940. Miał syna Tadeusza (Thaddeus Stabholz), lekarza, który napisał książkę „Siedem Piekieł” na temat zbrodni nazistowskich w Polsce[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ od redakcji. Z życia Warszawy. Bł. p. Dr Henryk Stabholz. „Gazeta Żydowska”. 2 (37), s. 2, 9 maja 1941. Cytat: Odchodzi od nas człowiek, który mimo swych 59 lat przeżył wiele [..] pracował do ostatnie chwili, niosąc pomoc chorym na oddziałach zakaźnych. (pol.).
- ↑ Louis Falstein: The Martyrdom of Jewish Physicians in Poland. New York: Exposition Press, 1963. (ang.).