Hialoderma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hialoderma, hyaloderma – kilkuwarstwowa skórka na łodyżkach i jednowarstwowa na gałązkach bocznych u torfowców. Zbudowana jest z dużych, martwych i bezbarwnych (hialinowych) komórek przystosowanych do gromadzenia wody. Ściany tych komórek są cienkie, u niektórych gatunków (np. u torfowca błotnego) wzmocnione spiralnymi, zgrubiałymi listwami. Zawierają pory. Niektóre z komórek, zwane retortowymi, są rozdęte i zawierają otwór na szczycie[1][2].

U niektórych gatunków torfowców hialoderma jest wyraźnie odgraniczona od położonych głębiej tkanek mechanicznych i miękiszowych łodyżki, u innych różnica jest słabo zaznaczona[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b J. Mickiewicz, D. Sobotka: Zarys briologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 38-41.
  2. Zbigniew Podbielkowski, Irena Rejment-Grochowska, Alina Skirgiełło: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 559-560. ISBN 83-01-04394-6.