Hinotori
| Inne nazwy |
Astro-A |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1981-017A |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna |
M-3S-2 |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
576 km |
| Apogeum |
644 km |
| Okres obiegu |
90,1 min. min |
| Nachylenie |
31,1° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
21 lutego 1981 00:30[1] UTC |
| Powrót do atmosfery |
11 lipca 1991 |
| Wymiary | |
| Kształt |
sześcienny |
| Masa całkowita |
185 kg |
Hinotori (oznaczany również jako Astro-A) – japoński satelita naukowy, prowadzący obserwację Słońca z wykorzystaniem metod stosowanych w astronomii rentgenowskiej. Głównym celem satelity była obserwacja rozbłysków w okresie największej aktywności słonecznej[2]. Wystrzelony 21 lutego 1981 z kosmodromu Kagoshima przy użyciu rakiety M-3S. Tuż po rozpoczęciu pracy na orbicie odnotował spory rozbłysk słoneczny, a miesiąc później, zarejestrował 41 rozbłysków o różnych rozmiarach. Satelita wszedł w atmosferę Ziemi 11 lipca 1991.
Instrumenty pokładowe[edytuj | edytuj kod]
- Solar flare X-ray imager (SXT)[3]
- Solar soft X-ray bright line spectrum analyzer (SOX)[3]
- Solar soft X-ray monitor (HXM)[3]
- Solar flare monitor (FLM)[3]
- Solar gamma ray monitor (SGR)[3]
- Particle ray monitor (PXM)[3]
- Plasma electron density measurement instrument (IMP)[3]
- Plasma electron temperature measurement instrument (TEL)[3]
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
- Dane zebrane podczas obserwacji Słońca w okresie jego największej aktywności.
- Odkrycie zjawiska wysokotemperaturowego sięgającego do 50 milionów °C oraz chmury elektronów poruszających się z prędkością światła wewnątrz korony słonecznej.