I Pomorski Lot Okrężny
I Pomorski Lot Okrężny – wojskowe zawody lotnicze rozegrane 19 września 1925 roku w północno-zachodniej Polsce.
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Z inicjatywą rozegrania wojskowych zawodów lotniczych na Pomorzu wystąpił Komitet Wojewódzki Ligi Obrony Powietrznej Państwa w Toruniu. Celem inicjatywy była popularyzacja polskiego lotnictwa wojskowego, połączona z zaprezentowaniem ludności tego regionu nowo nabytych we Francji samolotów[1]. W Bydgoszczy imprezę połączono z piknikiem lotniczym, na którym zaplanowano po południu pokazy akrobacji i przeloty pasażerskie nad miastem[2].
Start zawodów miał nastąpić 19 września 1925 r. w Toruniu (siedzibie 4 Pułku Lotniczego), następnie samoloty miały odwiedzić Bydgoszcz, Tucholę, Chojnice, Stargard, Grudziądz, Brodnicę i zakończyć rajd w Toruniu. Trasa liczyła około. 400 km. Na lotniskach załogi musiały zbierać pieczątki komisji sportowych, ponadto miały zrzucać meldunki nad punktami kontrolnymi na trasie[1].
Do zawodów zgłosiło się 11 załóg, wszystkie na samolotach liniowych Potez XV A2, z trzech baz: 4 Pułku Lotniczego z Torunia (7 załóg), Niższej Szkoły Pilotów z Bydgoszczy (3 załogi) oraz Szkoły Strzelania i Bombardowania z Grudziądza (1 załoga)[3]. Załogi leciały w 2-osobowym składzie: pilot i mechanik. Nagrodą za pierwsze miejsce był złoty zegarek z herbem Pomorza i 125 zł, za drugie złoty sygnet i 100 zł, za trzecie srebrna papierośnica i 75 zł, a za czwarte srebrny żeton i 50 zł[4].
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
W zawodach brali udział piloci:[3]
4 Pułk Lotniczy z Torunia:
- mjr pil. Juliusz Gilewicz
- por. pil. Bolesław Gallus
- por. pil. Eugeniusz Guttmejer
- por. pil. Wacław Honowski
- chor. pil. Walerian Poznański
- sierż. pil. Żórawski
- plut. pil. Tomczak
Niższa Szkoła Pilotów z Bydgoszczy:
- por. pil. Franciszek Żwirko
- por. pil. Janusz Meissner
- sierż. pil. Józef Muślewski
Szkoła Strzelania i Bombardowania z Grudziądza:
- mjr pil. Władysław Kralewski
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Lot rozpoczął się wyznaczonego dnia o godz. 8. Jako pierwszy startował Walerian Poznański, a kolejni zawodnicy co 10 minut (kolejno: Guttmejer, Żórawski, Tomczak, Honowski, Kralewski, Muślewski, Gilewicz, Gallus, Meissner, Żwirko)[5]. W Bydgoszczy lądowali w tej samej kolejności, lecz później zaczęły się problemy niektórych załóg. Walerian Poznański rozbił swój samolot przy lądowaniu w Tucholi, a plut. Tomczak skapotował na lotnisku w Chojnicach. Żwirko musiał wymieniać świece zapłonowe, a Żórawski miał problemy z silnikiem[5].
Lot ukończyło osiem załóg, dolatując do Torunia około południa w kolejności: Guttmejer, Muślewski, Gilewicz, Meissner, Gallus, Żwirko, Kralewski, Honowski, Żórawski. Według oficjalnych wyników, najlepszy czas i zwycięstwo uzyskał Juliusz Gilewicz – 2h 35' (średnia prędkość prawie 155 km/h). Dalsze miejsca zajęli: Józef Muślewski (2h 36'), Janusz Meissner (2h 39') i Franciszek Żwirko (2h 54')[5]. Wręczenie nagród odbyło się na bankiecie wieczorem w Dworze Artusa w Toruniu[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Niestrawski 2018 ↓, s. 33.
- ↑ Niestrawski 2018 ↓, s. 37.
- ↑ a b Niestrawski 2018 ↓, s. 34.
- ↑ Niestrawski 2018 ↓, s. 35.
- ↑ a b c d Niestrawski 2018 ↓, s. 36.