I liga polska w rugby (1971/1972)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I liga 1971/1972
1971 1972/1973
Szczegóły turnieju
Termin

29 sierpnia 1971 – 25 czerwca 1972

Liczba drużyn

6

I miejsce

AZS AWF Warszawa (5. tytuł)

II miejsce

Lechia Gdańsk

III miejsce

Skra Warszawa

II liga

Orzeł Warszawa, Czarni Bytom

Strona internetowa

I liga polska w rugby (1971/1972) – szesnasty sezon najwyższej klasy ligowych rozgrywek klubowych rugby union w Polsce. Tytuł mistrza Polski zdobyła drużyna AZS AWF Warszawa, drugie miejsce Lechia Gdańsk, a trzecie Skra Warszawa.

Uczestnicy rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Do rozgrywek grupy silniejszej I ligi w tym sezonie zostało zakwalifikowanych 6 najlepszych drużyn w rozgrywkach poprzedniego sezonu: Polonia Poznań, Lechia Gdańsk, AZS AWF Warszawa, Skra Warszawa, Czarni Bytom i Orzeł Warszawa[1][2].

Przebieg rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki toczyły się w systemie jesień–wiosna, każdy z każdym, dwukrotnie mecz i rewanż. Dwie najsłabsze drużyny miały w kolejnym sezonie spaść do grupy słabszej[3].

Wyniki spotkań[3]:

Polonia Poznań Lechia Gdańsk AZS AWF Warszawa Skra Warszawa Czarni Bytom Orzeł Warszawa
Polonia Poznań 8:12 9:10 3:11 3:6 6:3 6:6 9:0 19:6 19:3 16:0
Lechia Gdańsk 3:0 12:10 13:8 13:20 3:5 13:6 3:6 24:6 27:14 9:0 (wo)
AZS AWF Warszawa 8:3 23:7 6:12 34:6 3:0 4:4 9:0 (wo) 26:9 32:8 22:9
Skra Warszawa 8:8 9:8 17:17 8:13 9:8 14:10 20:6 7:13 6:0 13:13
Czarni Bytom 6:5 0:23 3:5 14:24 3:11 12:27 3:8 17:10 20:13 9:0 (wo)
Orzeł Warszawa 6:21 12:15 0:19 6:43 3:9 brak danych 8:22 6:20 0:6 6:11

Tabela końcowa[4] (na czerwono wiersze z drużynami, które spadały do słabszej grupy – późniejszej II ligi):

Pozycja Drużyna Punkty razem Bilans punktów
1 AZS AWF Warszawa 51 299:131
2 Lechia Gdańsk 51 278:180
3 Skra Warszawa 43 195:165
4 Polonia Poznań 38 198:144
5 Czarni Bytom 35 150:246
6 Orzeł Warszawa 19 107:361

Słabsza grupa (II liga)[edytuj | edytuj kod]

Równolegle z rozgrywkami grupy silniejszej rywalizowały drużyny w grupie słabszej (od kolejnego sezonu nazwanej II ligą)[2]. Przystąpiły do nich cztery słabsze drużyny I ligi z poprzedniego sezonu (Spójnia Gdańsk, Budowlani Łódź, Posnania Poznań, Ogniwo Sopot), uzupełnione o nowy klub Mazovia Mińsk Mazowiecki. W toku sezonu Spójnia Gdańsk przekazała sekcję rugby Bałtykowi Gdynia i drużyna kończyła rozgrywki już pod nowym szyldem[5][2].

Rozgrywki toczyły się w systemie jesień–wiosna, każdy z każdym, dwukrotnie mecz i rewanż. Dwie najlepsze drużyny miały w kolejnym sezonie awansować do I ligi[6].

Końcowa klasyfikacja grupy słabszej[7] (na zielono wiersze z drużynami, które awansowały do I ligi):

Pozycja Drużyna
1 Budowlani Łódź
2 Bałtyk Gdynia
3 Posnania Poznań
4 Ogniwo Sopot
5 Mazovia Mińsk Mazowiecki

Inne rozgrywki[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywanych w tym sezonie mistrzostwach Polski juniorów zwycięstwo odniosła drużyna Budowlani Łódź[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki: Encyklopedia polskiego rugby. Lublin: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Związku Niewidomych „Print 6”, 2004. ISBN 83-87414-07-7.
  • Historia rugby w Polsce. pzrugby.pl. [dostęp 2019-06-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]