Instytut Badań Problemów Młodzieży

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Instytut Badań Problemów Młodzieży – jednostka organizacyjna Komitetu Rady Ministrów do Spraw Młodzieży, istniejąca w latach 1983–1988, powstała w celu inspirowania i prowadzenia prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeń dotyczących spraw młodzieży w skali kraju, naukowego rozpoznania problemów i dążeń młodzieży oraz informowania organów państwowych i opinii społecznej o warunkach rozwoju oraz potrzebach ekonomicznych, kulturalnych i edukacyjnych młodego pokolenia. Instytut Badań Problemów Młodzieży powstał w drodze przekształcenia Instytutu Badań nad Młodzieżą.

Powstanie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 1983 r. w sprawie utworzenia Instytutu Badań Problemów Młodzieży ustanowiono Instytut[1]. Powstanie Instytut miało związek z ustawą 1973 r. o zmianie przepisów dotyczących stopni naukowych i tytułów naukowych oraz organizacji instytutów naukowo-badawczych[2].

Przedmiot działania Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Przedmiotem działania Instytutu było prowadzenie prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeń dotyczących spraw młodzieży w skali kraju, w tym do podstawowych zadań Instytutu należało:

  • inicjowanie i prowadzenie badań naukowych dotyczących zasadniczych problemów młodego pokolenia,
  • prowadzenie badań porównawczych w odniesieniu do sytuacji młodzieży w krajach uprzemysłowionych, ze szczególnym uwzględnieniem krajów socjalistycznych,
  • gromadzenie i opiniowanie wyników badań naukowych dotyczących problemów młodzieży, realizowanych przez inne jednostki organizacyjne prowadzące działalność naukowo-badawczą,
  • przygotowywanie bieżących raportów i informacji o wynikach badań dotyczących problemów młodzieży w Polsce i na świecie oraz ich przedstawianie organom władzy i administracji państwowej, władzom organizacji politycznych i społecznych, a w szczególności oraz Ministrowi - Członkowi Rady Ministrów do Spraw Młodzieży,  
  • doskonalenie kadr naukowych wyspecjalizowanych w problematyce naukowo-badawczej dotyczącej spraw młodzieży,
  • podejmowanie i realizowanie zadań naukowo-badawczych i ekspertyz zlecanych doraźnie przez Komitet Rady Ministrów do Spraw Młodzieży lub Ministra, w tym badań sondażowych.

Wykonywanie zadań przez Instytut[edytuj | edytuj kod]

Instytut wykonywał swoje zadania przez[1]:

  • inicjowanie, organizowanie i prowadzenie we własnym zakresie prac naukowo-badawczych, rozwojowych oraz wdrożeń głównie o charakterze interdyscyplinarnym, z udziałem pedagogów, psychologów, socjologów, ekonomistów, politologów i przedstawicieli innych dyscyplin naukowych,
  • współpracę z jednostkami zaplecza naukowo-badawczego resortów, które zajmują się sprawami młodzieży, organizacjami młodzieżowymi i społeczno-zawodowymi oraz innymi instytucjami naukowymi w kraju i za granicą o zbliżonym zakresie działania,
  • gromadzenie i opracowywanie informacji i dokumentacji związanej z działalnością Instytutu oraz badaniami naukowymi dotyczącymi problemów młodzieży, prowadzonymi w kraju i za granicą,
  • opracowywanie analiz i raportów zgodnie z zakresem tematycznym ustalonym przez Komitet Rady Ministrów do Spraw Młodzieży i Ministra,
  • organizowanie sesji i konferencji naukowych, uczestnictwo w naradach oraz zjazdach krajowych i zagranicznych o tematyce wiążącej się z działalnością Instytutu,
  • publikowanie i upowszechnianie wyników prac naukowo-badawczych.

Zniesienie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1988 r. w sprawie uznania niektórych uchwał Rady Ministrów i Prezydium Rządu ogłoszonych w Monitorze Polskim za nieobowiązujące zlikwidowano Instytut[3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zarządzenie nr 25 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 lipca 1983 r. w sprawie utworzenia Instytutu Badań Problemów Młodzieży. M.P. z 1983 r. nr 26, poz. 144
  2. Ustawa z dnia 12 kwietnia 1973 r. o zmianie przepisów dotyczących stopni naukowych i tytułów naukowych oraz organizacji instytutów naukowo-badawczych. Dz.U. z 1973 r. nr 12, poz. 89
  3. Uchwała nr 193 Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1988 r. w sprawie uznania niektórych uchwał Rady Ministrów i Prezydium Rządu ogłoszonych w Monitorze Polskim za nieobowiązujące. M.P. z 1989 r. nr 2, poz. 10