Instytut Gospodarki Materiałowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Instytut Gospodarki Materiałowej – jednostka badawczo-rozwojowa Ministerstwa Gospodarki Materiałowej utworzona w 1982 r., ustanowiona w celu prowadzenie prac naukowo-badawczych i rozwojowych w dziedzinie gospodarki materiałowej oraz współudziału we wdrażaniu prac do praktyki gospodarczej, określanie metod badawczych i sposobów realizacji zadań, a także prowadzenie informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej[1].

Instytut powstał w wyniku połączenia Instytutu Efektywności Wykorzystania Materiałów oraz Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Gospodarki Materiałowej[2][3].

Powstanie Instytutu miało ścisły związek z ustawą z 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych[4][5].

Nadzór nad Instytutem sprawował Minister Gospodarki Materiałowej.

Działania Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Przedmiotem działania Instytutu było prowadzenie prac naukowo-badawczych i rozwojowych w dziedzinie gospodarki materiałowej, a także prowadzenie informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej.

W szczególności przedmiotem działania Instytutu było organizowanie, koordynacja i prowadzenie prac naukowo-badawczych i wdrożeniowych w zakresie:

  • organizacji i zarządzania gospodarką materiałową,
  • metod i instrumentów ekonomicznego i organizacyjno-technicznego oddziaływania na obniżenie materiałochłonności wyrobów oraz efektywnego wykorzystania materiałów w fazie projektowania, produkcji i eksploatacji,
  • metod i instrumentów ekonomicznego i organizacyjno-technicznego oddziaływania na efektywne pozyskiwanie i wykorzystanie surowców wtórnych,
  • gromadzenia i upowszechniania informacji o własnościach materiałów,
  • ekonomicznych zagadnień korozji i ochrony przed korozją,
  • systemu zaopatrzenia jednostek gospodarczych w materiały, zasad kształtowania systemów ekonomicznych funkcjonowania przedsiębiorstw obrotu środkami produkcji oraz metod sterowania zapasami i rezerwami materiałowymi,
  • prognozowania, bilansowania i planowania zaopatrzenia materiałowo-technicznego gospodarki narodowej,
  • projektowania i zastosowania systemów informatycznych w zarządzaniu gospodarką materiałową.

Siedziba Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie nr 11 Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 kwietnia 1982 r. w sprawie utworzenia Instytutu Gospodarki Materiałowej. M. P. 1982 nr 11 poz. 80
  2. Zarządzenie nr 59 Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1974 r. w sprawie utworzenia Instytutu Efektywności Wykorzystania Materiałów. M. P. 1974 nr 26 poz. 156
  3. Zarządzenie nr 7 Przewodniczącego Państwowej Rady Gospodarki Materiałowej z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie utworzenia Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Gospodarki Materiałowej.
  4. Ustawa z dnia 17 lutego 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych. Dz. U. 1961 nr 12 poz. 60
  5. Obwieszczenie Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 15 lutego 1975 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych. Dz. U. 1975 nr 7 poz. 41