Jądro grzbietowe Clarke’a
Jądro grzbietowe Clarke’a (jądro piersiowe, jądro Stillinga-Clarke’a łac. nucleus dorsalis, ang. dorsal nucleus of Clarke) – niewielka, parzysta blaszka istoty szarej rdzenia kręgowego, rozciągająca się od segmentu (C8) Th1 do L1[1] (L3) w podstawie rogu tylnego rdzenia. Według podziału Rexeda jądro grzbietowe znajduje się w blaszce VII. W rdzeniu przedłużonym odpowiada mu jądro klinowate dodatkowe. W jądrze grzbietowym leżą 2. neurony drogi rdzeniowo-móżdżkowej tylnej (tractus spinocerebellaris posterior).
Funkcją jądra grzbietowego Clarke’a jest przekazywanie impulsów czuciowych z wrzecionek nerwowo-mięśniowych i wrzecionek nerwowo-ścięgnowych (nieuświadomione czucie głębokie) do móżdżku.
Opisał je brytyjski neurolog Jacob Augustus Lockhart Clarke.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Skawina (red.) Anatomia prawidłowa człowieka. Ośrodkowy układ nerwowy. Wyd. II poprawione. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2006, s. 136. ISBN 83-233-2225-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James D. Fix: Neuroanatomia. Wrocław: Urban & Partner, 1997, s. 110, 123. ISBN 83-85842-81-0.
