Jenajski plan nauczania
Jenajski plan nauczania – system dydaktyczno-wychowawczy opracowany w latach 20. XX w. przez Petera Petersena. Realizowany był w Jenie w uniwersyteckiej szkole ćwiczeń w latach 1924–1933. Zakładał zastąpienie nauczania przedmiotowego nauczaniem problemowym[1].
Celem planu jenajskiego było nauczanie młodzieży w niedużych grupach wzorowanych na rodzinie. Grupy te były tworzone przez uczniów kilku zbliżonych roczników, ich rodziców oraz nauczycieli. Po zakończonym roku szkolnym najstarsze dzieci opuszczały grupę i przechodziły do kolejnej, zaś ich miejsce zajmowały młodsze. W zamyśle Petersena wychowanie miało dominować nad nauczaniem, a nauczyciele powinni przyjmować jedynie rolę doradcy i animatora.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Plan jenajski [w:] C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz: Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 2009, s. 134.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz: Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 2009.
- W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Żak Wydawnictwo Akademickie, Warszawa 2010.