Jądro (neuroanatomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jądro (łac. nucleus) – część ośrodkowego układu nerwowego, będąca skupiskiem ciał komórek nerwowych o podobnej budowie, dającym się oddzielić od komórek sąsiednich[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 17–18, ISBN 978-83-200-4203-0.