Kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Brześć

Wyznanie

ewangelicyzm

Historia
Data poświęcenia

1938

Data likwidacji

1945

Położenie na mapie Brześcia
Mapa konturowa Brześcia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu”
Ziemia52°05′26″N 23°41′20″E/52,090556 23,688889

Kościół ewangelicki w Brześciuluterańska świątynia działająca w latach 1938–1945 w Brześciu przy ul. Zygmuntowskiej (obecnie Karola Marksa).

Kościół został zbudowany według projektu architekta Barańskiego[1], w pięć miesięcy[2], na krótko przed wybuchem wojny przy ówczesnej ulicy Zygmuntowskiej. Pomoc przy jego budowie okazali brzescy wojskowi. Jak wspomina córka pastora brzeskiej parafii A. Figaszewska: bardzo pomogli ojcu wojskowi, którzy podarowali cegłę na budowę kościoła, a także parafianie z Brześcia i całej Polski. Wkrótce budynek był gotowy i odbywały się tam codzienne nabożeństwa, w których udział brali parafianie z Brześcia i okolic, a także żołnierze brzeskiego garnizonu[3].

Pastorem brzeskiej parafii, w której modlili się również polescy kalwiniści, był Alfred Hugon Figaszewski[4]. W skład kolegium kościelnego w 1936 oprócz proboszcza (jako przewodniczący) wchodzili: H.A. Forbichler (wiceprzewodniczący), M. Szypelbaum (sekretarz i skarbnik), K. Imrot, J. Weiss, L. Rewenkowa, B. Waksmutowa oraz płk. Jan Paliwoda jako przedstawiciel kalwińskiej Jednoty Wileńskiej[5].

Po 1945 parafia ewangelicka w Brześciu przestała istnieć, a budynek – znajdujący się obecnie w stanie zaniedbania – przejęło państwo radzieckie, umieszczając w nim kino. Obecnie obiekt wynajmowany jest firmom prywatnym[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Informacja na stronach Radzima.org
  2. Kościół w Brześciu n.B. dziełem ewangelików całej Polski. „Przyjaciel Domu”, s. 73, 1938. 
  3. Waszczuk-Kamieniecka D., "Brest - gorod nezabyvaemyj", Izdatelstvo S. Lavrova, Brześć 2000, s. 125
  4. Alabrudzińska Elżbieta, "Kościoły ewangelickie na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej", Toruń 1999
  5. 500 lat reformacji. Luteranie w Brześciu nad Bugiem – Echa Polesia [online], polesie.org [dostęp 2022-11-08].
  6. Kroki do odrodzenia. „Lutheranica” – беларуская лютэранская старонка. [dostęp 2008-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-25)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]