Kolonializm wewnętrzny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kolonializm wewnętrzny – rodzaj kolonializmu występujący w obrębie jednego państwa, w którym występują nierówności gospodarcze pomiędzy poszczególnymi regionami, wynikające z innych czynników, niż geograficzne. Kolonializm wewnętrzny pojawia się często w odniesieniu do regionów, których gospodarka nastawiona jest na zaspokajanie potrzeb lepiej rozwiniętych obszarów, a także wiąże się z występowaniem różnic kulturowych i etnicznych pomiędzy państwem a koloniami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robertson 2009 ↓, s. 182–183.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Robertson: Słownik Polityki. Warszawa: 2009.