Konstytucja Prus (1920)
Konstytucja Prus (niem. Verfassung von Preußen) – konstytucja Wolnego Państwa Pruskiego. Uchwalona została i weszła w życie w dniu 30 listopada 1920[1].
W artykule 1 stwierdzano, że Prusy są republiką i członem Rzeszy Niemieckiej. Językiem urzędowym uznano język niemiecki. Władzą ustawodawczą ustanowiono Zgromadzenie Krajowe (Landtag), wybierane na 4-letnią kadencję. Drugą izbą parlamentu stała się Rada Kraju (Staatsrat), będąca przedstawicielstwem 13 prowincji składających się na Prusy, co nadawało im quasi-federalny charakter. Prowincjom tym przysługiwała liczba głosów proporcjonalna do liczby zamieszkujących je mieszkańców, w ilości 1 głos na każde rozpoczęte 500 tys. mieszkańców, nie mniej jednak niż 3 głosy. Wyjątkiem była 14 prowincja (Hohenzollern), mająca prawo do 1 głosu. Przedstawicieli prowincji do Rady Kraju wybierały sejmy prowincjonalne (Provinziallandtage), z wyjątkiem Berlina, którego reprezentantów wybierała Rada Miejska.
Władza wykonawcza należała do rady ministrów (Staatsministerium), kierowanej przez premiera (Ministerpräsident), wybieranego przez Zgromadzenie Krajowe. Rada Ministrów powoływała członków Rady Rzeszy w tej części, która nie była zastrzeżona dla pruskich prowincji[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Verfassung des Freistaats Preußen. [online], www.documentarchiv.de [dostęp 2015-12-02].
- ↑ Jan Wąsicki Rzesza a kraje niemieckie 1914-1949, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1977, strona 141 i następne
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Verfassung des Freistaats Preußen vom 30. November 1920. verfassungen.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-29)].