Księga czterech kątów i czterech zawiasów świata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Księga czterech kątów i czterech zawiasów świata (łac. Liber quattuor angulorum et cardinum mundi) – zaginiony apokryf gnostycki.

O utworze wspomina biskup Maruta z Majperkat w dziele De sancta synodo Nicaena. Maruta wymienia księgę na liście herezji i twierdzi, że była używana przez szymonian. Jego zdaniem zwolennicy Szymona Maga stworzyli własną księgę, podzielili ją na cztery tomy[1] i nazwali Księgą rejonów świata. Abraham Ecchellensis dokonał tłumaczenia na łacinę pod nazwą Księga czterech kątów i czterech zawiasów świata[2].

Zdaniem Wilhelma Schneemelchera księga mogła być „uniwersalną Ewangelią” szymonian, dokumentem podzielonym na cztery punkty korespondujące z sobą bądź też mogła nigdy nie istnieć[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wilhelm Schneemelcher: New Testament apocrypha. T. 1: Gospels and related writings. Westminster John Knox Press, 2005, s. 356. ISBN 0-664-22721-X.
  2. ↑ Marek Starowieyski (red.): Apokryfy Nowego Testamentu. T. 1: Fragmenty. Narodzenie i dzieciństwo Maryi i Jezusa. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2005, s. 125. ISBN 83-7318-138-5.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Księga_czterech_kątów_i_czterech_zawiasów_świata&oldid=52153368”