Latarnia Arystotelesa
Latarnia Arystotelesa – narząd gębowy, aparat żujący występujący wyłącznie u jeżowców regularnych, położony w otworze gębowym, zbudowany z kilkudziesięciu elementów, w tym wapiennych szczęk, płytek i pięciu ząbków, poruszanych za pomocą mięśni. Narząd służy do łapania, rozcinania, zdrapywania glonów lub osiadłych zwierząt ze skał, a układ płytek – do rozdrabniania pokarmu.
Nazwę nadano na cześć Arystotelesa, który jako pierwszy opisał ten narząd.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mały słownik zoologiczny: bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
- Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.