Leonard de Verdmon Jacque

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Leonard de Verdmon Jacques (ur. 1861, zm. 1930 w Radzyminie) – pisarz i społecznik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do gimnazjum oraz na studia pedagogiczne w Warszawie. W 1880 roku został dziennikarzem w „Gazecie Kaliskiej” oraz „Gazecie Świątecznej”. Jako pracownik Zarządu Ubezpieczeń Wzajemnych miał możliwość podróżowania po całej Kongresówce. Był współredaktorem „Dziennika dla Wszystkich”, redaktorem „Tygodnika Polskiego” oraz współpracownikiem wielu czasopism warszawskich i prowincjonalnych.

Po odzyskaniu niepodległości reorganizował Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych, następnie był pracownikiem starostwa w Radzyminie oraz opiekunem zakładów dobroczynnych w województwie warszawskim.

Wraz ze Stanisławem Graeve napisał, wydany w 1912 roku, Przewodnik po Guberni Kaliskiej.

Leonard de Verdmon Jacques został pochowany na cmentarzu w Radzyminie[1].

Publikacje[2][edytuj | edytuj kod]

  • Monografia miast wydana w Królestwie Polskiem, 1902.
  • Krótka monografia wszystkich miast, miasteczek i osad w Królestwie Polskiem, 1902.
  • Przewodnik ilustrowany po Busku i okolicy, 1900.
  • Nie czyń tego drugiemu, co tobie nie miło, 1900.
  • Wskazówki pedagogiczne, 1904.
  • Kuracja roślinna: 1050 wypróbowanych rad i wskazówek jak leczyć w 150 chorobach ziołami i środkami domowemi z dodaniem opisu krajowych ziół leczniczych, 1914.
  • Zioła lecznicze: opis i zbieranie, własności lecznicze, apteczka domowa.

Książki wydane w wydawnictwie Stanisława Graeve[edytuj | edytuj kod]

  • Częstochowa i okolice: (w dwóch odczytach), 1909.
  • Szkic historyczny Lublina, 1909.
  • Z Sieradza przez Zduńską Wolę, Łask, Pabjanice i Rzgów do Łodzi, 1909.
  • Część dawnego województwa Łęczyckiego: Piątek-Ozorków-Parzęczew-Kazimierz-Lutomiersk-Konstantynów-Aleksandrów-Zgierz-Stryków-Łagiewniki, 1910.
  • Łęczyca i Tum, 1909.
  • Łódź w dwóch odczytach, 1909.
  • Przewodnik po Guberni Kaliskiej z kolorowaną szczegółową mapą miast, osad, wsi, 1912.
  • Gieografja Królestwa Polskiego, 1912.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nieobecni.com.pl – polskie cmentarze i groby [online], www.nieobecni.com.pl [dostęp 2020-01-15].
  2. Polona [online], polona.pl [dostęp 2020-01-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]