Litwin w Wilnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Litwin w Wilnie
Lietuvis Vilniuje
Autor

Herkus Kunčius

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Litwa

Język

litewski

Data wydania

2011

Wydawca

Baltos lankos

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2014

Wydawca

Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu

Przekład

Michał Piątkowski

Litwin w Wilnie (lit. Lietuvis Vilniuje) – powieść litewskiego pisarza Herkusa Kunčiusa wydana w 2011 roku, poruszająca problemy współczesnego społeczeństwa litewskiego.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Głównym bohaterem powieści jest Napoleon Szeputis – 60-letni woźny, pracujący w szkole podstawowej w Kalwarii, który postanawia pozostawić swoją dotychczasową codzienność i udaje się do Wilna. Wraca tam po dwudziestu latach nieobecności[1]. Litewska stolica w tym czasie staje się Europejską Stolicą Kultury. Sentymentalnej podróży sprzyja również rocznica tysiąclecia pierwszej wzmianki o Litwie oraz odbywające się w stolicy Święto Pieśni. Napoleon, niczym ekscentryczny przewodnik, prowadzi czytelnika po mieście, od Ostrej Bramy, przez Kościół Świętej Trójcy czy Wieżę Giedymina, po nietypowe miejsca jak izba wytrzeźwień[2]. Jest uczestnikiem biesiad, pasażerem, wędrowcem, mówcą i obserwatorem. Poznajemy jego przygodę z wojskiem i pobyt w szpitalu psychiatrycznym. W wędrówce tej towarzyszą Szeputisowi lokalni dziwacy, ludzie żyjący poza systemem. Bohater przypomina sobie mity narodowe, metafory związane z miastem, a przede wszystkim dosięgają go wspomnienia z młodości[3].

Wilno ukazane jest jako litewska Jerozolima, która podobnie jak święte miasto wywołuje syndrom jerozolimski, polegający na tym, że osoba odwiedzająca to miejsce popada w pewnego rodzaju obłęd. Przeżycia duchowe są tak mocne, że zaczyna uważać się za proroka[4]. Także Napoleon ulega temu poczuciu wyjątkowości i z zapałem głosi swe spostrzeżenia i przemyślenia, co nie pozostaje bez echa. Sprzyja temu fakt intronizacji Jezusa Chrystusa na króla Litwy, która odbyła się w czasie wizyty Szeputisa w Wilnie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maciej Robert: Syndrom wileński. Czytam Centralnie, 28 lipca 2014. [dostęp 2023-06-14].
  2. Litwin w Wilnie. Lubimyczytac.pl. [dostęp 2023-06-14].
  3. a b Marta Stefanowicz: Wilno. Litewska Jerozolima. Przegląd Bałtycki, 12 listopada 2015. [dostęp 2023-06-14].
  4. Adam Michnik: Adam Michnik poleca. Litwin w Wilnie. Wyborcza.pl, 29 sierpnia 2014. [dostęp 2023-06-14].