Memorandum dotyczące uczenia się przez całe życie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Memorandum dotyczące uczenia się przez całe życie – dokument który został wydany przez Komisję Europejską w 2000 roku. Uczenie się przez całe życie zostało zdefiniowane jako: "Wszelkie formy nauki podejmowane przez całe życie, mające na celu doskonalenie, pogłębianie wiedzy, umiejętności i kompetencji z perspektywy osobistej, obywatelskiej, społecznej i/lub zawodowej”.[potrzebny przypis] Uczenie się przez całe życie obejmuje doskonalenie umiejętności podstawowych, jak również możliwości kształcenia dla zaawansowanych. Powinno być dostępne dla wszystkich obywateli.

Najważniejszymi elementami w edukacji permanentnej według autorów Memorandum są:

  1. Promowanie aktywnego społeczeństwa,
  2. Szybka adaptacja zawodowa.

Obecnie[potrzebny przypis] edukacja permanentna przeżywa rozkwit. Popularne stały się kursy kształcące pracowników gwarantujące zdobycie potrzebnych kwalifikacji m.in. komunikatywność.

Sześć kluczowych przesłań zawartych w Memorandum[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowe umiejętności podstawowe - uzyskanie i doskonalenie umiejętności m.in. efektywne komunikowanie w języku obcym, umiejętności interpersonalne, które są priorytetem. Dzięki tym umiejętnością można uniezależnić się od państwa. Z powodu chęci obniżenia kosztów zarówno produkcji jak i zatrudnienia jednym z najważniejszych zadań edukacji permanentnej jest kształcenie umiejętności szybkiej adaptacji do obecnych warunków. Wiedza jaka jest zdobywana musi zostać wykorzystana w konkretnym działaniu. Można się tu odwołać do dwóch z czterech filarów edukacji raportu Delorsa: uczyć się aby wiedzieć, uczyć się aby działać.
  2. Zwiększenie skali inwestycji w zasoby ludzkie. Powstało kilka pomysłów dotyczących realizacji rej dyrektywy. Jednym z nich jest organizacja zatrudnienia w taki sposób, aby pracownik mógł dokończyć rozpoczętą edukację.
  3. Innowacyjne koncepcje nauczania i uczenia się. Dominującymi metodami w toku kształcenia są te, które nawiązują do sfery intelektualnej. Edukatorzy chcą aby człowiek posiadł jak największą ilość wiedzy w jak najkrótszym czasie. Innowacyjność w metodach nauczania polega również na umiejętności posługiwania się nowymi technologiami.
  4. Ocenianie nauki - kraje, które należą do Unii w przyszłości będą miały dostęp do wspólnego rynku pracy. Dlatego też liczy się taka edukacja, której dyplom będzie gwarantował miejsce na rynku pracy. Ważnym elementem jest ujednolicenie systemu wartościującego efekty kształcenia, w taki sposób aby możliwe było dokonywanie porównań. Kompetencje nabyte przez człowieka muszą być akceptowane w całej Unii Europejskiej. Równie ważne jest stworzenie systemu akredytacyjnego, który ma posiadać funkcję diagnostyczną. Dzięki temu systemowi pracodawca zobaczyłby umiejętności pracownika, z kolei pracownikowi pokazywałby umiejętności jakich jeszcze nie zdobył.
  5. Doradztwo zawodowe i orientacja zawodowa - zagwarantowanie dostępu do rzetelnej informacji i doradztwa dotyczącego możliwości edukacyjnych dla wszystkich grup wiekowych. Placówki zajmujące się poradnictwem zawodowym mają pomagać pracownikowi w dokonywaniu właściwego wyboru. Skuteczna porada musi obejmować: wykształcenie, dotychczasowy zawód, osobiste predyspozycje.
  6. Przybliżenie uczącym się możliwości edukacyjnych - zapewnienie możliwości kształcenia jak najbliżej miejsca zamieszkania. Dostęp do edukacji permanentnej powinien pozwalać na zrozumienie że ich edukacja nie jest jeszcze zakończona, i mogą wybrać taki kierunek zgodnie ze swoimi predyspozycjami. Ideą tego pomysłu jest również tworzenie centrów nauczania w miejscach publicznych takich jak np. muzea, biblioteki.

Dwa wymiary nauki przez całe życie[edytuj | edytuj kod]

  • socjalny,
  • ekonomiczny.

Pięć wartości podstawowych[edytuj | edytuj kod]

  • otwartość,
  • demokracja,
  • człowiek jako całość,
  • pogłębienie,
  • samoorganizacja.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Modernizacja edukacji projekty międzynarodowe praca zbiorowa pod redakcją prof. zw. dr hab. Zbigniewa Kruszewskiego wyd. NOVUM 2008
  • Memorandum (archiwum: 2009-11-15). dvv-international.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-15)]. – Instytut Współpracy Międzynarodowej

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]