Mistrz Zbioru Manny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrz Zbioru Manny
Ilustracja
Zbór manny
1460–1470
Musée de la Chartreuse
Dziedzina sztuki

malarstwo

Mistrz Zbioru Manny – malarz niderlandzki czynny w latach 1460–1475, w północnej Holandii, prawdopodobnie w Haarlemie, Lejdzie i Utrechcie.

Jego nazwa pochodzi od jednego z obrazów pt. Zbiór manny. Był kontynuatorem stylu van Ouwatera; identyfikuje się go z Jacobem Clementszem lub Simonem Janszem[1].

Przypisywane prace[edytuj | edytuj kod]

Dwa obrazy Zbór manny i Ofiarowanie ognia Żydom uważa się za skrzydła ołtarza ze sceną Ostatniej wieczerzy. Typologia i kompozycja figur, ustawionych bardzo blisko siebie sugeruje, iż Mistrz Zbioru Manny mógł być zaznajomiony z techniką iluminacji manuskryptów. Niektórzy historycy sugerują, iż był ilustratorem Biblia pauperum i Speculum humanae salvationis powstałych w latach 1465–1475. Podobny styl można odnaleźć w miniaturach manuskryptów utrechckich z tego samego okresu (np. Biblia Everta van Soudenbalcha z ok. 1465)[1].

  • Zbór manny1460–1470, 66,6 x 50,7 cm. , Musée de la Chartreuse, Douai[2]
  • Ofiarowanie ognia Żydom1460–1470, 69,5 x 51,4 cm., Museum Boijmans Van Beuningen Rotterdam[2]
    • Święty Piotrgrisaille na rewersie Ofiarowania; 1460–1470, 69,5 x 51,4 cm., Rotterdam, Museum Boymans Van Beuningen[2]
  • Ukrzyżowanie1460–1470, 71 x 52,5 cm., Musée de la Chartreuse Douai[2]
  • Uzdrowienie ślepca1470–1480, 90 x 75 cm., Museum Catharijneconvent, Utrecht[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.