Model Fishera-Clarka

Model Fishera-Clarka – jeden z najwcześniejszych modeli rozwoju gospodarczego. Został stworzony przez ekonomistów Allan G.B. Fishera i Colin Clarka. Wyodrębnili oni trzeci sektor gospodarki – sektor usług z sektora przemysłu i rolnictwa. Wcześniej uważano, że usługi i przemysł są od siebie zależne.

Teoria

Zgodnie z teorią Fishera-Clarka, rozwój gospodarczy następuje według trzech etapów produkcji:

• pierwszy, w którym dominuje produkcja rolna, rybołówstwo, leśnictwo i wydobycie surowców naturalnych. Na tym etapie są kraje o niskim dochodzie;
• drugi, w którym produkcja skoncentrowana jest w przemyśle i budownictwie. Na tym etapie są kraje o średnim dochodzie;
• trzeci, gdzie dominują usługi (w tym edukacja), a zaliczane są do nich kraje o wysokim dochodzie.

Kraje rozwijają się przechodząc kolejne etapy rozwoju. Osiągnięcie przewagi trzeciego sektora oznacza osiągnięcie przez kraj dojrzałości pod względem rozwoju gospodarczego.

Krytyka

Rzeczywistość rozwoju gospodarczego na świecie pokazała, że podejście, które mówi o osiągnięciu przewagi trzeciego sektora, może nie oznaczać wysokiego poziomu rozwoju. Na świecie jest wiele krajów słabo rozwiniętych. Udział sektora usług w ich PKB jest wysoki, ale nie świadczy to o niczym. Są to na przykład kraje turystyczne, które nie mają rozwiniętego przemysłu.

Zobacz też

• złota reguła
• model wzrostu Harroda-Domara
• model wzrostu Solowa
• wzrost gospodarczy

Bibliografia

• Fisher A.G., The clash of progress and security, Macmillan, London 1935.
• Clark C.A., The conditions of economic progress, Macmillan, London 1940.