Model Gordona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Model stałego wzrostu dywidendy (Gordona-Shapiro) – wariant modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych. Służy do obliczenia wartości przedsiębiorstw lub akcji spółek giełdowych.

W tym modelu zakłada się, że przedsiębiorstwo płaci regularnie dywidendy o wartości które stale rosną o stały współczynnik

– dywidenda w następnym roku

gdzie:

– stopa wzrostu zysku/dywidendy,
ROE – stopa zwrotu z kapitału własnego spółki,
– wskaźnik zysku zatrzymanego,
– wymagana stopa zwrotu.

Model ten jest użyteczny dla inwestorów, którzy nie mają wpływu na politykę dywidendową spółki (czyli dla akcjonariuszy mniejszościowych).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • K. Jajuga, T. Jajuga: Inwestycje, PWN, wyd. III zmienione, 2006.